Zamek w Bardzie

amek położony na stoku Góry Kalwarii wzniesiony w końcu XIII wieku. W 1301 roku Bolko I sprzedał go rycerzowi z Dzbanowa. Zniszczony prawdopodobnie w czasie wojen husyckich w 1425 roku, niewykluczone jednak, iż brał także udział w konflikcie z 1467 roku pomiędzy Czechami a Wrocławiem. Składał się z dwóch części, wyżej położonego murowanego zamku właściwego o zarysie owalu i oddalonego o 30 metrów, pozbawionego budowli murowanych podzamcza, o rzucie zbliżonym do trójkąta.

Murowana część założenia miała pow. ok. 500 metrów kwadratowych. Otoczona była częściowo zachowanym murem obwodowym o szerokości 2,2 metra. W odcinku południowo-wschodnim obwodu znajdowała się furta o szerokości 1,9 metra, w pobliżu furty zlokalizowana była wolnostojąca cylindryczna wieża o średnicy 10 metrów. Wzdłuż odcinka północnego i zachodniego muru obwodowego znajdował się ciąg zabudowań. W trakcie prowadzonych badań archeologicznych na terenie zamku wydobyto około 31 tys. fragmentów, między innymi gwoździe, groty bełtów, sprzączki, klamerki, noże, sierpy, kłódki, ostrogi, brązową plakietkę z mitrą książęcą zwieńczoną koroną i gwiazdą oraz skarb monet srebrnych z czasów Jana I Luksemburskiego.