a mek besiekierski wzniósł wojewoda łęczycki Wawrzyniec Sokołowski w końcu XV wieku. Ta rycerska siedziba położona na terenie nizinnym miała wieżę i otoczona była fosą, której pozostałości są widoczne do dziś. W 1597 roku kardynał Andrzej Batory przebudował zamek. Kolejnej przebudowy podjął się po uszkodzeniach z okresu potopu szwedzkiego starosta łęczycki Jan Szczawiński w 1655 roku. Jego herb Prawdzic dotąd zachował się na kartuszu. W XVIII wieku zamek był w rękach Gajewskich, którzy obniżyli budynek mieszkalny o jedno piętro. Wzniesiony z cegły na planie prostokąta posiadał zwodzony most prowadzący do wysuniętej poza południowy odcinek muru obwodowego wieży bramnej. Pierwotny dom mieszkalny istniał naprzeciw wjazdu zamykając dziedziniec od północy, potem dobudowano jeszcze budynki przy
bramie. Ten pierwszy budynek był prostokątny, jednotraktowy, trzykondygnacyjny, zapewne posiadał piwnice. Po opuszczeniu w 1800 roku zamek nie został już zasiedlony i powoli popadł w ruinę. |