Zamek w Chojnowie

amek w Chojnowie wzniesiony został prawdopodobnie już w końcu XIII wieku, pierwsze wzmianki o nim pochodzą z roku 1329 i 1331. Założony na planie nieregularnym zbliżonym do trójkąta nie był powiązany z murami miejskimi. Od miasta oddzielał go potok Młynówka, który mury zamkowe opływał od północy i wschodu. W północnym narożniku zamku znajdowała się brama, do której później dobudowano od zewnątrz budynek bramny, a w narożu południowym i zachodnim znajdowały się dwa skrzydła mieszkalne.

Pierwsza rozbudowa miała miejsce w XIV wieku. W wieku XV ponownie rozbudowano założenie, powstał wtedy drugi dziedziniec zamkowy, a w jego narożniku potężna cylindryczna baszta o średnicy ponad 15 metrów. Istniejące budynki powiększono i zmodernizowano.

W 1508 roku miał tu miejsce pożar, który pochłonął większą 

Kurt Bimler, Die Schlesischen Massiven Wehrbauten, 1943 [źródło]

część zabudowań. Potem w 1510 roku zawaliła się okrągła wieża, pozostały tylko fragmenty jednego skrzydła zamkowego.

W latach 1546-1547 za czasów księcia legnickiego Fryderyka III ocalałe fragmenty warowni zostały włączone w rozbudowany w stylu renesansowym kompleks rezydencjonalny. Na osi głównego budynku umieszczono portal z podobiznami pary książęcej. Pracami budowlanymi kierował Franciszek Parr, znany z prac również przy wielu innych zamkach na Śląsku.

Podczas wojny trzydziestoletniej i w 1661 roku zamek został spalony, dorywczo przeprowadzane remonty pozwalały jeszcze do początku XVIII wieku zamieszkiwać ocalałe zabudowania. W 1768 roku częściowo rozebrano zamek, a wyremontowany główny budynek z renesansowym portalem przeznaczono na siedzibę pruskich urzędów administracyjnych. Później budynki zamkowe przeszły na własność miasta.

Po drugiej wojnie światowej odremontowano zaniedbane zabudowania, w których znalazło miejsce muzeum.