Zamek w Koninie

amek w Koninie został wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego prawdopodobnie równocześnie ze wzniesieniem murów miejskich. "Leksykon zamków w Polsce" podaje prawdopodobnie błędnie, że zamek nie był włączony w ciąg murów miejskich i stał na wyspie na Warcie. Z rycin i planów XVIII- i XIX-wiecznych wynika, że stał w południowo-zachodnim narożniku miasta i był sprzężony z jego murami.

Zamek miał plan regularnego czworoboku, być może kwadratu, otoczony był wałami oraz fosą, przez którą od północy był przerzucony w stronę miasta zwodzony most. Brama wjazdowa znajdowała się w trzykondygnacyjnym budynku. W południowo-wschodnim narożniku murów zamkowych stała ośmioboczna wieża, a główny, reprezentacyjny budynek zamkowy znajdował się prawdopodobnie od strony zachodniej. Był on podpiwniczony i miał 

Drzeworyt, Przyjaciel Ludu 4, 1844 ze zbiorów Biblioteki Instytutu Badań Literackich PAN

dwie kondygnacje nad poziomem dziedzińca. Pierwotnie przy wschodnim murze znajdował się murowany budynek mieszkalny, jednak później zniszczony nie został już odbudowany, a resztki jego murów posłużyły do wzniesienia budynków drewnianych. Na północny-zachód od zamku rozciągał się przygródek o drewnianej zabudowie gospodarczej.

Od XV wieku zamek był siedzibą starostów. Prawdopodobnie w XVI wieku został otoczony drugim obwodem murów. Po zniszczeniach z okresu wojen szwedzkich zamek został opuszczony i popadł w ruinę. W początkach XIX wieku rozpoczęto rozbiórkę murów. Prawdopodobnie już w 1818 roku zamek został całkowicie rozebrany, mimo że na akwareli w albumach K.Stronczyńskiego z połowy XIX wieku widać duże zachowane fragmenty zabudowy.

Obecnie po zamku nie zachowały się ślady.