a
runki terenowe nad płynącą tędy Wisłoką znacznie ułatwiały obronę wzniesionej
w początkach XV wieku przez Tarnowskich wieży.
W 1616 roku budowlę zakupił Stanisław Lubomirski, który
w 1630 roku dotychczasowe umocnienia rozbudował
w czworoboczne ziemne fortyfikacje
z bastionami. Warownia nie miała jednak zbyt wielu okazji do wykazania swej obronności, a była zbyt mała jak na rezydencję. Od 1710 roku wielokrotnie zmieniała właścicieli. Przechodziła przez ręce Sanguszków, później ponownie Lubomirskich,
Lasockich, Stadnickich, Reyów, Szaszkiewiczów.
W początkach XIX wieku została opuszczona i pozbawiona opieki niszczała. Jednak jeszcze w 1857 roku Feliks Bogusz dobudował najwyższą kondygnację o cieńszych murach z innej cegły. W 1931 roku podczas remontu do wieży dobudowane zostały z cegły nowe pomieszczenia z okrągłą wieżą mieszczącą klatkę schodową. W obwodzie wałów wzniesiono wówczas także dwie bramy.
W zespole zabudowań
zachowała się trzynastometrowa wieża i fragmenty fortyfikacji pierwotnego założenia. Obecnie
znajduje się tutaj Zespół Szkół Rolniczych i internat.