połowie XIV wieku na miejscu wcześniejszego pruskiego grodziska Krzyżacy wznieśli gotycki zamek.
W zakolu rzeczki łączącej pobliskie jeziora Juno i Salęt powstała siedziba prokuratora podległego komturowi bałgijskiemu. Według jednych źródeł budowa trwała od roku 1349 do 1367.
W książce "Zamki Warmii i Mazur" Lucjan Czubiel opisuje natomiast, że istniejącą tu wcześniej drewnianą strażnicę spalili
w 1371 roku Litwini, a murowany zamek powstał na jej zgliszczach
w kocu XIV wieku. Wiadomo natomiast,
że pierwotny zamek
składał się z czterech skrzydeł otaczających kwadratowy dziedziniec, a całość otoczona była obronnymi murami. Po stronie zachodniej od zamku głównego istniało przedzamcze, od którego był oddzielony fosą. Po wzniesieniu warowni
w jej pobliżu zaczęła
rozwijać się osada zamieszkała przez pracujących na zamku rzemieślników i służbę.
Podczas wojny trzynastoletniej Szestno opanowały wojska sprzymierzonych państw, jednak w 1455 roku zamek powrócił w ręce Krzyżaków, w których pozostawał przez 11 lat. Później należał do Prus, a siedzibę w nim miał starosta.
W początkach XIX wieku popadł
w ruinę. Z dokonanej w 1872 roku przez Giesego inwentaryzacji pozostałości zamku wynika, że były to mury przyziemia o wysokości 2 do 7 metrów, a pomieszczenia piwniczne wykorzystywano jako magazyny ziemniaków. Od tego czasu zniszczenie poszło jeszcze dalej i pozostały już tylko nikłe ślady zamku zarośnięte drzewami i krzakami.