Zamek w Wapnicy

a wschód od miasta znajdował się zamek rycerski założony w końcu XIII wieku na wyspie odległej o 80 m od zachodniego brzegu jeziora, zapewne w miejscu dawnego grodu. Miała to być strażnica granicy z Nową Marchią. Zamek zbudowali Guntersbergowie jako lennicy księcia pomorskiego. W 1338 roku margrabiowie brandenburscy zdobyli i zniszczyli zamek, po czym pozwolili Guntersbergom odbudować go pod warunkiem, że jednocześnie zburzą oni własny zamek w Bytowie nad Iną.

Odbudowany zamek w Wapnicy składał się z właściwego zamku murowanego usytuowanego na pięciometrowym, może sztucznie podwyższonym, wzniesieniu o zarysie regularnym oraz niżej położonego, również regularnego, przedzamcza. Było to więc założenie dwuczłonowe. Zamek otaczały wał i fosa, a dojazd prowadził przez most z zachodniego brzegu, gdzie na przełomie XIII i XIV wieku powstało miasto. W roku 1478 elektor brandenburski zdobył i zniszczył zamek. Przez wyspę zamkową w roku 1840 poprowadzona została droga na sypanej grobli, przecinająca jezioro. Na wzgórzu zamkowym pozostały tylko ślady murów obwodowych.