i
erwsza informacja o Białym Borze pochodzi
z 1382 roku. Został wtedy opanowany przez Krzyżaków, którzy nadali mu
w tymże roku prawa miejskie. Jak przystało na dobrych zarządców rycerze zakonni umocnili swoją władzę
w tym nadgranicznym rejonie budując zamek-strażnicę, o dość niewielkich rozmiarach, na połowie wyspy jeziora Bielsko.
Z powodu braku badań archeologicznych trudno ustalić pierwotny wygląd zamku, jak i jego walory obronne. Należy przypuszczać, że była to budowla o skromnej bryle architektonicznej, połączona
z lądem za pomocą drewnianego mostu. O jej wielkości mogą świadczyć inwentaryzacje przeprowadzone
w XV wieku.
W 1419 roku,
w zbrojowni znajdowało się 6 strzelb i worek prochu, a
w 1437 roku możemy odnaleźć tylko 2 strzelby, 4 kusze i worek prochu.
W 1461 roku zdobyty przez wojsko polskie
podczas wojny trzynastoletniej, a
w 1466 roku na mocy traktatu toruńskiego przechodzi
w ręce Polski jako królewszczyzna. Należy przypuszczać, że zamek traci stopniowo na znaczeniu militarnym. Ostatnim dokumentem o budowli jest notatka o nadaniu miasta i zamku Mikołajowi i Szczęsnemu Konarskim przez Zygmunta Augusta. Dalsze dzieje fortalicji giną
w mrokach dziejów. Przypuszczalnie
z powodu licznych wojen zamek uległ dewastacji i został rozebrany przez władze pruskie, jak miało to miejsce
w wielu innych przypadkach.
Do obecnych czasów dotrwały przykryte ziemią mury przyziemia (charakterystyczny czworobok w lewej części głowy półwyspu - dawnej wyspy) i ślady fosy przecinającej dawniej wyspę na pół.
By dotrzeć do pozostałości zamku należy
z rynku, przechodząc przez most na przesmyku, dojść do trasy prowadzącej na Szczecinek. Dalej skręcamy
w lewo i uliczką przechodzącą szybko
w ścieżkę wędrujemy wzdłuż brzegu jeziora aż do podstawy półwyspu. Najbardziej jego zabagnioną część pokonujemy kładką ukrytą wśród trzcin. Dalej słabo widoczną ścieżką.
Włącz 3D
