końcu XIII wieku piastowski książę świdnicko-jaworski Bolko I wzniósł tu gotycki zamek, który
stał się siedzibą książąt legnickich.
W 1444 roku przeszedł
w ręce prywatne rodziny Dornheinów jako lenno. Po nich mieli tu swoją rezydencję kolejno Nostitzowie, Stoschowie i Dohnowie.
W pierwszej połowie XVIII wieku należał do Melchiora Gottloba von Redern, który
w latach 1728-1732 przebudował go. Projektu i prace remontowe powierzył architektowi Marcinowi Frantzowi
z Rewla. Powstała wtedy wspaniała barokowa rezydencja, która
z założenia średniowiecznego zachowała jedynie czworoboczną wieżę. Główna zachodnia fasada budynku
w środku akcentowana jest prostokątnym ryzalitem, mieszczącym balkonowy portal wejściowy. Od tej też strony
znajduje się dziedziniec honorowy.
|
Zamek na widokówce z 1937 roku |
|
Wejście po obu stronach posiada podwójne kolumny wspierające profilowany gzyms. Od południa
znajduje się fasada ogrodowa, nieco skromniejsza, posiadająca również ryzalit, a także paradne schody prowadzące do ogrodu. Wieżę włączoną
w bryłę zabudowań wieńczy rokokowy hełm. Podczas tej rozbudowy założono również park pałacowy, a obok pałacu powstały dwie oficyny.
W XIX wieku zamek poddano restauracji, jednak
w czasie drugiej wojny światowej został uszkodzony i mimo zabezpieczenia po wojnie nieużytkowany popadał
w coraz większą ruinę.
W 1997 roku znalazł właściciela, który może
zatroszczy się o przywrócenie go do dawnej świetności.