u
iny zamku "Cisy" położone są na wzgórzu, którego zbocze północne
kończy się gwałtownym stromym urwiskiem. Najstarsza wzmianka o Cisowie pochodzi
z roku 1240; być może istniał tam wówczas gród. Zamek zbudowany był zapewne za Bolka I, księcia świdnicko-jaworskiego,
w końcu wieku XIII, na planie czworoboku,
z kamienia z charakterystycznymi narożnymi szkarpami. Wejście prowadziło przez bramę od zachodu,
w narożniku południowo-wschodnim zaś
znajdowała się kolista wieża o ponad dziesięciometrowej średnicy. Narożnik przeciwległy zajmował obszerny budynek mieszkalny. Dalsza rozbudowa poszła
w kierunku otoczenia zamku murem zewnętrznym i założenia dziedzińca od strony zachodniej, również otoczonego murami; mury te były nieregularne, dostosowane zarysem do skalistego terenu. Następnie został wprowadzony nowy element
w postaci zewnętrznego dziedzińca od strony wschodniej, otoczonego murem
z półokrągłą basteją oraz bramna.
Około połowy XIV wieku zamek był
w rękach rycerzy-rabusiów i został zdobyty przez Bolka II. Książę ten przekazał go
w 1355 roku kasztelanowi strzegomskiemu Mikołajowi Bolcze. Za jego rządów zamek rozbudowano, często gościła
w nim żona Bolka II Agnieszka.
W 1408 roku zamek zakupił Aleksander von Grunau, a
w 1429 roku Ulrich von Seydlitz.
W 1466 roku zamek został mocno zniszczony
przez wojska husyckie i należy sądzić, że wały otaczające cały ten zespół oraz mury
z bramami i mostem na fosie powstały
w drugiej połowie XV wieku jako odbudowa po tych zniszczeniach. Po zniszczeniach dokonanych przez Szwedów
w okresie wojny trzydziestoletniej zamek przejęła rodzina Czettritzów, jednak nie uchroniło to budowli przed postępującą ruiną. Ostatecznie zamek został opuszczony około 1800 roku. Podczas prowadzonych
w latach międzywojennych prac konserwatorskich zrekonstruowano między innymi bramę zewnętrzną, a
w latach 1965-1966 uporządkowano mury i całość otoczenia, dobrze zachowana jest wieża.