Dzięgielów - Zamek w Dzięgielowie - OPIS

iny rycerskiego zamku na wzgórzu. Pierwotny wzniesiony zapewne w końcu XV w., po nabyciu dóbr dzięgielowskich przez Jana Czelo z Czechowic. W posiadaniu rodziny Czelów do początku XVII w. Odbudowany około połowy XVII w. po zniszczeniach z czasów wojny trzydziestoletniej, staraniem Jana Goczałkowskiego. Rozbudowany w II połowie XVIII w. przez Antoniego Goczałkowskiego. Niemal do końca XVIII w. w posiadaniu tejże rodziny. W ostatnich latach XVIII w. w rękach barona Józefa Beessa, później własność Komory Cieszyńskiej. Zniszczony pożarem następnie odbudowany w II połowie XIX w. Renesansowy z partiami gotyckimi. Zniekształcony na skutek przebudów. Zwrócony frontem na zachód. Murowany z kamienia i cegły, otynkowany. Pierwotnie na rzucie nieregularnego czworoboku z dziedzińcem pośrodku, obecnie trójskrzydłowy (skrzydło wschodnie wyburzone); od północy prostokątne skrzydło dobudowane w XVIII w. Piętrowy, częściowo podpiwniczony. W północno-zachodnim narożniku dwubiegowa klatka schodowa z nadbudowaną trzecią kondygnacją, występującą przed lico elewacji dziedzińcowych; od strony dziedzińca parter przepruty trzema arkadami o łukach półkolistych wspartych na szerokich filarach. Wnętrze podzielone nowszymi ściankami. Parter jednotraktowy. W skrzydle zachodnim szeroka sień przejazdowa z czterema niszami w ścianach

Zamek w Dzięgielowie na zdjęciu z lat 1935-43

bocznych. Sklepienia: w sieni kolebkowe, w skrzydle południowym kolebkowe, kolebkowe z lunetami oraz żaglaste wsparte na fazowanym filarze przyściennym o profilowanym kapitelu. W skrzydle północnym, mieszczącym obory, sień sklepiona krzyżowo z lunetami i kolebkowo ze zwornikami w formie rozet, w tylnej części schody na piętro. W pomieszczeniu na lewo sklepienie żaglaste na gurtach. W oborach sklepienia kolebkowe i żaglaste na gurtach, spływające na filary. Piętro dwutraktowe, przekształcone; w skrzydle zachodnim i częściowo południowym od strony dziedzińca korytarz; pomieszczenia kryte sufitami. Na strychu strop belkowany. Elewacja zachodnia o nieregularnym rytmie otworów, na piętrze dziesięcioosiowa. Do sieni portal z XVI-XVII w., zamknięty półkoliście, profilowany, dekorowany płycinami, z rozetą w kluczu. Nad portalem podwójny kartusz z herbami Śreniawa (Goczałkowskich) i Odrowąż oraz datą 1768. Elewacje boczne skrzydła zachodniego zwieńczone szczytami schodkowymi z XIX w.; od południa niewielki balkon, być może na miejscu dawnej latryny. Elewacja wschodniego skrzydła dobudowanego przy ramieniu północnym ośmioosiowa, północna czteroosiowa z uskokiem i zaokrąglonym narożnikiem.

Widok od północy, fot. ZeroJeden, VII 2003

W nadbudowanej kondygnacji klatki schodowej fryz z płycinami. W elewacjach dziedzińcowych portale: 1. w skrzydle północnym barokowy z II połowy XVII w., uszaty, z przyczółkiem zamkniętym łukiem koszowym, w którym kartusz z herbami Śreniawa i Ogończyk, 2. w skrzydle południowym zamknięty łukiem półkolistym, profilowany, 3. w skrzydle zachodnim prostokątny, profilowany. W kilku oknach kamienne obramienia barokowe z XVII ., niektóre z gzymsami. Dachy dwuspadowe, odbudowane po pożarze w XIX ., kryte dachówką.