Zamek w Kórniku

amek w Kórniku wzniósł Wyszota brat biskupa poznańskiego Mikołaja w latach siedemdziesiątych lub osiemdziesiątych XIV wieku. Na ziemnym kopcu postawił on na kamiennych fundamentach ceglane założenie o planie zbliżonym do prostokąta. W północno-wschodnim narożniku znajdowała się cylindryczna wieża o średnicy 8 metrów. W połowie długości północnego muru obwodowego znajdował się budynek bramny. Zamek posiadał początkowo tylko jedno skrzydło, miało ono formę wieży mieszkalnej 

fot. ZeroJeden, III 2005

o wymiarach około 9 x 10 metrów i dwie lub trzy kondygnacje.

Kolejnymi właścicielami byli Górkowie. W 1426 roku założenie zostało rozbudowane przez kanclerza kapituły poznańskiej Mikołaja Górkę. Zamek zyskał dwa trzykondygnacjowe skrzydła mieszkalne - jedno dostawiono do muru zachodniego, drugie - do południowego, tak, że tworzyły w planie kształt litery L. W narożnikach skrzydła zachodniego znalazły się dwie półcylindryczne baszty, a przez fosę przerzucono zwodzony most.

Prawdopodobnie około przełomu XV i XVI wieku rozebrano oba skrzydła z początku XV wieku, a zamek po przebudowie miał formę dwuskrzydłową z budynkami dostawionymi do murów wschodniego i zachodniego. W 1592 roku, po śmierci Stanisława Górki zamek z kluczem kórnickim przeszedł w posiadanie Nałęczów Czarnkowskich, potem w latach 1610-1679 właścicielami byli Grzymalici Grudzińscy. Po nich zamek przejęli Działyńscy. W drugiej połowie XVIII wieku Teofila z Działyńskich Potulicka przebudowała stary zamek na rezydencję w guście francuskim.

Od 1819 roku zamek był własnością Tytusa Działyńskiego, 

fot. ZeroJeden, III 2005

który w latach 1846-1861 przebudował warownię na neogotycką rezydencję według planów Karola Friedericha Schinkla. Zamek stał się jedną z najwspanialszych rezydencji magnackich w Polsce.

Obecnie w zamku mieszczą się zbiory biblioteki Fundacji Kórnickiej.