i
rosławiec otrzymał prawa miejskie jako Nowy Frydland przed 1314 rokiem
z inicjatywy margrabiów brandenburskich.
Z roku tego pochodzi przywilej dla Mirosławca wystawiony przez Jana i Henryka von Wedelów. Cała ziemia wałecka,
w skład której wchodził, została nadana rodowi von Wedelów. Wkrótce Jan i Henryk von Wedelowie wznieśli
w Mirosławcu gotycki zamek.
W drugiej połowie XIV wieku Mirosławiec
znalazł się w granicach Polski, właścicielami niezmiennie pozostali Wedelowie. Miasto
nazywało się wtedy Frydląd Marchijski.
W 1576 roku zamek
z Wedelów przeszedł na własność Blankenburgów.
W 1719 roku miasto wraz
z zamkiem spłonęły, a 10 lutego 1731 roku Dionysius Georg Joachim von Blankenburg rozpoczął wznoszenie nowej rezydencji już bez funkcji obronnych. Nie ma pewności czy stary zamek znajdował się
w miejscu nowej siedziby, opis budowy nowego zamku sugeruje, że mógł być wzniesiony na surowym korzeniu. Rezydencja Dionizego
znajdowała się na południowy-wschód od miasta, wśród łąk. Założona na planie prostokąta otoczona była fosą na planie kwadratu.
W latach 1743-1745 budowlę rozbudowano o dwa dodatkowe skrzydła.
Rezydencja pełniła swoje funkcje do 1877 roku, później opuszczona
w 1890 roku spłonęła i nie
podniosła się już
z ruiny. Do dziś
zachowała się fosa oraz nikłe resztki murów XVIII-wiecznych
w parku.