a mek po raz pierwszy wymieniany jest w dokumentach z 1347 roku. Należał wtedy do Hannusa Wusthuba, a w 1428 roku przeszedł w ręce czeskie po śmierci księcia ziębicko-opawskiego Jana. W czasie wojen husyckich został poważnie uszkodzony, ale jeszcze w pierwszej połowie XV wieku został odbudowany. W roku 1593 zamek został powiększony i przebudowany, a w 1622 roku ponownie uległ zniszczeniu, tym razem przez pożar. Ponowna przebudowa miała miejsce w latach 1675-1677.
W latach 1700-1730 dokonano przebudowy według projektu Andreo Carove, wówczas rozebrano wieżę zamkową. Podczas ostatniej przebudowy z 1796 roku rozebrano przedzamcze a do zamku dobudowano reprezentacyjną salę oraz powiększono skrzydło północne. Do 1868 roku w salę tę wykorzystywała gmina ewangelicka,
a resztę zamku zajmowały urzędy. W początkach XX wieku odrestaurowano obiekt.
Jest to budowla murowana, założona na prostokącie z wewnętrznym dziedzińcem i silnie wysuniętym ryzalitem na osi. Skrzydła dwutraktowe z korytarzami komunikacyjnymi, dwu- i trzykondygnacjowe nakryte są dachami mansardowymi. Ryzalit z sienią na osi opinają zdwojone pilastry wsparte na boniowanym parterze podtrzymujące gzyms i balustradę.
W końcu XX wieku mieś cił się tu Zespół Opieki Zdrowotnej. Obecnie pomieszczenia są wynajmowane drobnym firmom, a całość szuka nabywcy (2003). |