Zamek w Prószkowie

udowa rozpoczęta w 1563 r. przez Jerzego Prószkowskiego, być może z udziałem architektów włoskich. Spalony w 1644 r. przez wojska szwedzkie. W 1677 r. odbudowany i częściowo przekształcony staraniem Jerzego Krzysztofa Prószkowskiego, założyciela ordynacji, przez architekta włoskiego Jana Sregno. Przy odbudowie cieśla Mateusz Wagner założył gałkę z dokumentem na jednej z wież. Po śmierci ostatniego z Prószkowskich - Leopolda w 1769 r. przechodzi na własność rodziny Dietrichsteinów, 

Zamek na widokówce z 1925 roku

następnie zakupiony przez króla pruskiego Fryderyka II. W latach 1845-1847 częściowo przekształcony wewnątrz w związku z adaptacją na Akademię rolniczą i ponownie po jej rozwiązaniu w 1881 r. w związku z utworzeniem szpitala. Pierwotny renesansowy układ w zasadzie zachowany, barokowa przebudowa objęła m.in. częściową zmianę podziałów wnętrz, ukształtowanie elewacji zewnętrznych i dziedzińcowych, nadbudowę wież nad skrzydłem frontowym oraz wykonanie dekoracji sztukatorskiej.

Usytuowany w najwyższym punkcie osiedla, zwrócony frontem ku północnemu-wschodowi. Murowany z cegły, w dolnych partiach murów o wiązaniu gotyckim, otynkowany. Dwupiętrowy, częściowo podpiwniczony. Czteroskrzydłowy, z prostokątnym wewnętrznym dziedzińcem i wyodrębnionymi, zryzalitowanymi pawilonami narożnymi o charakterze bastionowym. Pawilony frontowe mniejsze, zbliżone w rzucie do kwadratu, tylne większe. Nad skrzydłem frontowym dwie czworoboczne wieże. Pośrodku dziedzińca basen fontanny, sześcioboczny, murowany, zapewne z XVIII w.