i erwszy zamek w Słupsku rozpoczął wznosić w 1392 roku Warcisław VII. Zajmował on teren w obrębie murów miejskich, między kościołem św. Jacka a Bramą Młyńską. Zamek ten, mimo że budowany długo jeszcze przez syna Warcisława Bogusława V, nie został ukończony i w 1476 roku uległ zburzeniu.
Dopiero w 1507 roku z inicjatywy potomka Warcisława VII księcia szczecińskiego i słupskiego Bogusława X rozpoczęto wznoszenie nowego zamku w tym samym rejonie, lecz bardziej wysuniętego w stronę miejskiej fosy. Jeszcze w 1540 roku kończył budowę książę Barnim. Zamek oprócz głównego budynku mieszkalnego posiadał również w swoim obrębie młyn wodny oraz kaplicę na dziedzińcu. Do budynku mieszkalnego przylegała ośmioboczna wieża.
Za czasów księcia Jana Fryderyka w latach 1580-1587 zamek rozbudowano podwyższając go o jedną
|
Zamek na zdjęciu lotniczym, fot. ZeroJeden, IV 2023 |
|
kondygnację. Pracami włoskiego zespołu architektów kierował Wilhelm Zachariasz. Zamek uzyskał renesansowe rzeźbione obramienia okienne oraz marmurowe posadzki.
Po 1633 roku zamek przestał być rezydencją książęcą. Po rozbiorach Polski dostał się w granice pruskie i władze przeznaczyły go na koszary. Po uszkodzeniu przez pożar w 1818 roku został zaadaptowany na magazyn zboża. Po drugiej wojnie światowej został odbudowany w renesansowym kształcie. Prace trwały od 1959 do 1965 roku, a we wnętrzach znalazło siedzibę Muzeum Pomorza Środkowego. |