Zamek w Świdnicy

Świdnicki zamek wzniesiony został przez księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I po 1291 roku. Miał prawdopodobnie plan regularny z wjazdem od wschodu. Od wschodu też znajdowała się w ciągu murów obwodowych czworoboczna wieża o boku 10 metrów. W północno-zachodnim narożniku znajdował się dom mieszkalny o boku 19 metrów. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1326 roku, kiedy księstwo obejmował ostatni władca z linii Piastów świdnicko-jaworskich Bolko II. Po jego śmierci w 1368 roku zamek jeszcze do 1392 roku był własnością Agnieszki, wdowy po księciu. Później przeszedł na własność królów czeskich, którzy przyznawali go kolejnym rodom rycerskim.

W 1528 roku pożar całkowicie zniszczył zabudowania, a w 1535 roku ruiny stały się własnością kanclerza Franciszka Grimma. Odbudował on zamek nadając mu cechy 

Fryderyk Bernard Wernher, Topografia Śląska 1744-1768

renesansowe oraz wzniósł nowe skrzydło. Kolejni właściciele nie troszczyli się o rezydencję, a zniszczenia z okresu wojen ze Szwedami dopełniły zniszczeń. W 1673 roku pożar strawił zamek, który został ostatecznie opuszczony przez ostatniego właściciela Krzysztofa Wacława Nostitza.

W rejonie zamku w 1680 roku wzniesiony został klasztor, a w 1682 roku należący do zespołu klasztornego kościół pod wezwaniem św. Antoniego. Kościół ten stanął na fundamentach zamkowych, zachował częściowo mury piwnic, włączony w budynek kościoła jest również portal zamkowy z 1537 roku.