Zamek w Szymbarku

ierwsze wzmianki o Szymbarku pochodzą z 1378 roku. Jednak jest prawdopodobne, że budowę zamku należącego do kapituły pomezańskiej rozpoczęto nad jeziorem Szymbarskim jeszcze w pierwszej połowie XIV wieku. Drugi etap rozpoczął biskup Henryk ze Skarlina w 1386 roku, świadczy o tym napis na bramie wjazdowej ponad portalem: "Hec porta constructa est anno domini MCCCLXXXVI tempore Fratris Henrici de Skarlin prepositi". Zamek miał wtedy formę prostokąta z dziedzińcem, na narożach muru obronnego posiadał kwadratowe w podstawach wieże. Oprócz nich na każdym boku stały jeszcze dwie. Wjazd prowadził przez drewniany most zwodzony. W XV wieku zamek został prawdopodobnie przebudowany, było to związane z wojnami polsko-krzyżackimi więc można wnosić, że został podczas nich uszkodzony. Wprowadzone zmiany dotyczą głównie wjazdu. W trakcie wojny trzynastoletniej zamek był w rękach Związku Pruskiego a wrócił do 

Zamek w Szymbarku w 1930 roku

Polski w 1520 roku o czym pisze w zachowanym do dziś liście biskup Tomicki do Jana Bonera.

W XVI wieku zamek przeszedł w ręce von Polentzów, którzy ponownie rozbudowali zamek przystosowując go do pełnienia roli rezydencji. Zastąpiono wtedy między innymi drewniany most murowanym wspartym na czterech arkadach. Od 1699 roku aż do końca II wojny światowej zamek należał do rodziny Finck von Finckensteinów. Na przełomie XVIII i XIX wieku przedstawiciele tego rodu dobudowali nowy dom mieszkalny.

W ostatnich latach II wojny światowej zamek został spalony przez Rosjan, a w latach sześćdziesiątych XX wieku przeprowadzono prace zabezpieczające obiekt. Obecnie zamek jest w rękach prywatnych i można go zwiedzać po uzgodnieniu z opiekunem obiektu.