i
asto nad Jezieryczą lokowane było
w 1285 roku, kiedy władali nim książęta głogowscy.
W 1312 roku przeszedł pod panowanie Piastów
z Oleśnicy,
z których Konrad I zaraz potem
w miejscu grodu wzniósł nad rzeką ceglany zamek o planie rombu. Od północy do murów od zewnątrz przylegała kwadratowa wieża bramna o boku 9 metrów, a jedyne skrzydło mieszkalne
znajdowało się przy wschodnim odcinku murów obwodowych, całość miała wymiary około 22x39 metrów. Pierwotnie zamek posiadał przedzamcze
z drewnianą zabudową położone
w stronę północno-wschodnią od głównego założenia.
W 1579 roku kiedy Wołowem władał książę brzesko-wołoski Jerzy II zamek został rozbudowany. Wzdłuż zachodniego odcinka murów wzniesiono skrzydło
z arkadowym krużgankiem.
Pomiędzy rokiem 1653 a 1672 kolejnej rozbudowy dokonał książę Chrystian
|
Fryderyk Bernard Wernher, Topografia Śląska 1744-1768 |
|
dobudowując od zewnętrznej strony północnego muru reprezentacyjne skrzydło,
w które włączona została wieża bramna. Na początku XVIII wieku zamek został uszkodzony przez pożar, ale
w latach 1714-1725 odbudowano go. Jeszcze
w końcu XVIII wieku zniwelowano wieżę bramną.