Zamek w Żywcu

amek żywiecki został zbudowany przez ród Skrzyńskich herbu Łabędź około połowy XV wieku. Na prawym brzegu Soły w dzisiejszej zachodniej części miasta powstała wtedy gotycka rycerska siedziba. Potem Kazimierz Jagiellończyk nadał zamek Piotrowi Komorowskiemu, który rozbudował zamek nadając mu formę renesansowej rezydencji. Zamek pozostawał w rękach Komorowskich do 1697 roku, kiedy przeszedł na własność królowej Konstancji jako spłata długów starosty Mikołaja. Po niej objął zamek Jan Wielopolski, kanclerz wielki koronny oraz krewny Komorowskich. W 1838 roku ponownie zmienił właścicieli, objęli go Habsburgowie. Po II wojnie światowej rozpoczęto prace konserwatorskie. Podczas ich prowadzenia ustalono, że zachowały się częściowo fragmenty gotyckiej twierdzy - m.in. dwie baszty oraz łączący je mur. W północnym skrzydle zamku odkryto też mury dawnej wieży mieszkalnej z zachowanymi strzelnicami przystosowanymi do broni palnej. Na miejscu wschodniej półbaszty zbudowano w XVII wieku wysoką wieżę na planie kwadratu. Zamkowy dziedziniec otaczają wokół trzykondygnacjowe budynki z pięknymi krużgankami.